შიდა ქართლი_მხარე აღმოსავლეთ საქართველო, მოიცავს ისტორიულ- გეოგრაფიულ პროვინცია შიდა ქართლის ცენტრალურ ნაწილს. შიდა ქართლის მხარეში შედის საქართველოს კანონმდებლობით განსაზღვრული შემდეგი ადმინსტრაციულ ტერიტორიული ერთეულები: ქ. ცხინვალი; გორის მუნიციპალიტეტი; კასპი; კასპის მუნიციპალიტეტი; ქარელის მუნიციპალიტეტი; ხაშურის მუნიციპალიტეტი და ჯავის მუნიციპალიტეტი. მხარის იმ ნაწილში, რომელსაც საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლება აკონტროლებს, 372 დასახლებული პუნქტია, მათ შორის ქ. გორი, კასპი, ქარელი, ხაშური, დაბა სურამი და აგარა. მხარის სამხრეთ ნაწილი საქარველოს ძირითადი საავტომობილო და სარკინიგზო მაგისტრალის გასწვრივ არის გაშენებული და მას მნიშვნელოვანი სამრეწველო პოტენციალი აქვს.

ისტორია:

ადრინდელ და შუა ფეოდალურ ხანაში შიდა ქართლის ტერიტორია ქართლის საერისთაოში შედიოდა, მონღოლთა შემოსევების დროს გამოეყო ქსნის საერისთაო, შემდეგ კი სხვა დიდი და მცირე ერთეულები, XVI საუკუნიდან ქართლის სამეფო დაიყო ოთხ სამხედრო ადმინისტრაციულ ერთეულად, რომლეთაგან სამი ჩამოყალიბდა შიდა ქართლის ტერიტორიაზე. საქართველოს რუსეთთან შეერთების შემდეგ ეს მიწები თბილისის გუბერნიის, გორისა და დუშეთის მაზრებში შედიოდა.

ჰავა:

შიდა ქართლის ჰავა ზომიერად ნოტიო სუბტროპიკულია, საშუალო წლიური ტემპერატურაა 10-12 გრადუსი, იანვარი 3გრადუსი , ივლისი 20-22 გრადუსი. ნალექების საერთო რაოდენობა 500-700 მმ-ს შეადგენს.

ტურიზმის სახეობები:

შიდა ქართლის რეგიონი ვიზიტორებს სთავაზობს შემდეგი მიმართულების ტურებს: არსებული კულტურული რესურსის გათვალისწინებული კულტურულ-შემეცნებითი ტურები, პილიგრიმული ტურები, ასევე არქეოლოგიური ტურიზმი. შიდა ქართლის რეგიონი, ასევე ერთ-ერთი წამყვანი რეგიონია სოფლის მეურნეობის და დარგში, რაც ხელს უწყობს აგროტურიზმის განვითარებას. საფეხმავლო ტურები, რომლიც კომბინირებულია კულტურულ შემეცნებით ტურებთან შიდა ქართლის ტურიზმის ერთ- ერთი წამყვანი სახეობაა.